1 Haziran 2009 Pazartesi

canın cehenneme kuş beyinli !


Hayatla ilgili bir yazı yazasım vardı aslında. Hayatın amacını anlatan, cümleleri uzun, özlü sözlerle bezenmiş, kimi zaman sıkıcı, kimi zaman düşündüren bir yazı. Okuduğunuz zaman ‘vay be, çocuk işi çözmüş’ diye yorum getireceğiniz türden bir yazı. Öyle bir yazı ki, okuyan insanlar yastığa başlarını dayadıkları zaman bu yazıyı düşünecek, hayatla ilgili realist kararlar alacak, tüm içe dönük travmaları yaşayacak. Belki evi terk edip ‘into the wiLd’ filmindeki gibi bu kapital dünyaya rest çekecek. Belki her sabah yalandan gülümsediği komşusuna bu sefer gülmeyecek ve onunla ilgili söylemek istediği her şeyi bir çırpıda söyleyecek yüzüne. Belki iş yerine gidip patrona ağzına geleni söyleyecek, en sonunda Hollywood özentiliği yapıp ‘Fuck You’ (Canın Cehenneme) diyecek ve tam kapıdan çıkarken yüzünde bir gülümseme olacak. Ya da üniversitedeki hocasına karşı gelecek ilk defa, başı dik, kalma korkusu olmadan. Converse giyip kahrolsun emperyalizm diye bağıran çocuğa şaplak atıp ‘Ne diyon lan sen’ diyecek.

Belki de bu kadar etkilenmeyecek, sevgilisinin sevmediği huylarını yüzüne söylemekle yetinecek sadece. Yıllardır eline kitap almadığını fark edip, okumaya başlamakla yetinecek. Kalbini kırdığı herkesi arayıp özür dileyecek belki de tek tek, ilkokuldaki sıra arkadaşı Cemil dâhil. Topunu çalmıştı çünkü. ‘’Biz ayrılmıycaz oğlum’’ diye söz verdiği lise arkadaşlarını arayacak yalnızca, buluşalım lan çok özledim diycek. Mesaj atan arkadaşlarına cevap vermediğinde ‘’kontörüm yoktu lan, valla, yoksa beni biliyosun niye atmıyım’’ demiyecek, delikanlı olacak, canım istemedi diyecek. Birisi hakkında dedikodu yaparken ‘‘ben onun yüzüne de söylerim ki’’ demiyecek. Söylemediğini herkesin bildiğini bilecek. Azıcık delikanlı olacak.

Yazımı okuduğunda ağlayanlar olacak, geçmişte kaybettiklerine üzülecekler. Kazanamadıklarına bakıp yine üzülecekler. Aslında ‘önemli olan kazandıklarınız, onlara bakın sevinin’ diyeceğim bir yandan, belki de bunu benden başkası anlayamayacak. Onlar kaybettiklerine ağlarken, ben kazandıklarıma bakıp sevineceğim. Çünkü onlar şehit haberlerine ağlarken ben gazi haberlerine üzülüyor olacağım. Sosyal mesajı çakıp mutlu olacağım. Ürperecekler.

Böyle bir yazı yazasım var işte. Çok pis hem de. Ama canım istemiyor. Off çok canım sıqıldı yhaa!!

what the fuck is goin' on?


Odamda bir örümcek var şu an. Hızlı, kıvrak ve sekiz bacaklı diğer bütün örümcekler gibi. Bakışlarım üzerindeyken sabit duruyo, iki dakika başka yere baksam eski yerinde bulamıyorum. Anlıyor mu acaba gerçekten, yoksa bir tesadüf mü bunlar. Sinsice göz kaçırmalar yapıyorum ve görüyorum hareket ettiğini. ‘’Yakaladım, gördüm seni’’ diye dalga geçiyorum parmak kadar böcekle. Gülüyor sanki, başını öne eğdi. Gizlice yaklaşıyorum, bütün ayrıntılarını görmek istiyorum, gözü, kulağı, burnu var mı merak ediyorum. Bir yandan da ısırsa da Örümcek Adam olsam diye tetikte bekliyorum. Benim hep böyle bir hayalim olmuştu çünkü. Bir gün ısırılcaktım ve bütün halkın konuştuğu kahraman olacaktım. Kimliğimi de saklamıycaktım diğer kahramanlar gibi. Kahraman dediğin dürüst olur çünkü, azcık delikanlı olur. Biri aptala yatar, biri safı oynar, ne lan bu, film mi çeviriyoruz.

Bütün cesaretimi toplayıp parmağımı uzattım. Sekiz bacaktan birine dokundum. Tahmin ettiğim gibi ısırmadı, ya da ağ falan fırlatmadı. Korkak çıktı bu örümcek, topukladı kaçtı. Sonra ürperdim. Ya beni bu örümcek ısırırsa ve korkak bir Örümcek Adam olursam? Ne ağ atabiliyorum ne atlayıp zıplıyorum, anca duvarlara tırmanırım. O da fazla bi işime yaramaz ki, düz duvara tırmanmak artık büyük bir marifet değil. Show Tv karete hocalarını gösterip duruyordu bi ara. Tırmanıyodu adamlar deli gibi. Belki onları da böyle bir örümcek ısırmıştır, kim bilir.

Canım sıkıldı, uyuma kararı aldım kendi kendime. Bir yandan hala örümceği takip etmekteyim. Bilgisayarı kapatıp yattım. Tavanı seyrederken kadraja bir anda örümcek girdi. Yine başını eğdi, iyi geceler demek istedi heralde. Ve kadrajdan çıktı ağır adımlarla. Sekiz bacakla da nasıl ağır yürüyor anlamıyorum. Göz kapaklarım kapandı birden. Zzz.