1 Haziran 2009 Pazartesi

canın cehenneme kuş beyinli !


Hayatla ilgili bir yazı yazasım vardı aslında. Hayatın amacını anlatan, cümleleri uzun, özlü sözlerle bezenmiş, kimi zaman sıkıcı, kimi zaman düşündüren bir yazı. Okuduğunuz zaman ‘vay be, çocuk işi çözmüş’ diye yorum getireceğiniz türden bir yazı. Öyle bir yazı ki, okuyan insanlar yastığa başlarını dayadıkları zaman bu yazıyı düşünecek, hayatla ilgili realist kararlar alacak, tüm içe dönük travmaları yaşayacak. Belki evi terk edip ‘into the wiLd’ filmindeki gibi bu kapital dünyaya rest çekecek. Belki her sabah yalandan gülümsediği komşusuna bu sefer gülmeyecek ve onunla ilgili söylemek istediği her şeyi bir çırpıda söyleyecek yüzüne. Belki iş yerine gidip patrona ağzına geleni söyleyecek, en sonunda Hollywood özentiliği yapıp ‘Fuck You’ (Canın Cehenneme) diyecek ve tam kapıdan çıkarken yüzünde bir gülümseme olacak. Ya da üniversitedeki hocasına karşı gelecek ilk defa, başı dik, kalma korkusu olmadan. Converse giyip kahrolsun emperyalizm diye bağıran çocuğa şaplak atıp ‘Ne diyon lan sen’ diyecek.

Belki de bu kadar etkilenmeyecek, sevgilisinin sevmediği huylarını yüzüne söylemekle yetinecek sadece. Yıllardır eline kitap almadığını fark edip, okumaya başlamakla yetinecek. Kalbini kırdığı herkesi arayıp özür dileyecek belki de tek tek, ilkokuldaki sıra arkadaşı Cemil dâhil. Topunu çalmıştı çünkü. ‘’Biz ayrılmıycaz oğlum’’ diye söz verdiği lise arkadaşlarını arayacak yalnızca, buluşalım lan çok özledim diycek. Mesaj atan arkadaşlarına cevap vermediğinde ‘’kontörüm yoktu lan, valla, yoksa beni biliyosun niye atmıyım’’ demiyecek, delikanlı olacak, canım istemedi diyecek. Birisi hakkında dedikodu yaparken ‘‘ben onun yüzüne de söylerim ki’’ demiyecek. Söylemediğini herkesin bildiğini bilecek. Azıcık delikanlı olacak.

Yazımı okuduğunda ağlayanlar olacak, geçmişte kaybettiklerine üzülecekler. Kazanamadıklarına bakıp yine üzülecekler. Aslında ‘önemli olan kazandıklarınız, onlara bakın sevinin’ diyeceğim bir yandan, belki de bunu benden başkası anlayamayacak. Onlar kaybettiklerine ağlarken, ben kazandıklarıma bakıp sevineceğim. Çünkü onlar şehit haberlerine ağlarken ben gazi haberlerine üzülüyor olacağım. Sosyal mesajı çakıp mutlu olacağım. Ürperecekler.

Böyle bir yazı yazasım var işte. Çok pis hem de. Ama canım istemiyor. Off çok canım sıqıldı yhaa!!

Hiç yorum yok: